Hoofdstuk 6.4: Alleen op de wereld
Ik zit in de bar. 'Zou ik zo'n, euh, oh shit, hoe heet het ook al weer?' De barman wijst op een kaartje en ik knik. 'Ja die!'
Nadat ik dat naamloze drankje op heb, bestel ik er nog een. 'Graag de cocktail van de dag, met extra alcohol!'
Ik drink mijn cocktail in een teug leeg. 'Lekker, mag ik er nog een?' vraag ik, ondertussen al aardig aangeschoten.
'Dus, obertje, die cocktails smaakten goed!' zei ik, nu helemaal dronken. 'Ik - hik - , lust er - hik - nog wel - hik - eentje.'
'Dus eh, zou ik die ene mogen?' vraag ik. Ik wijs naar een of andere cocktail. Oh, hij - hik - heet aardbeien-sinaasappelcocktail.
Ik gaap. 'Maar eh, barmannetje of obertje of wat je ook bent, ik ga naar huis, ik ben moe. Doei doei!'
Wanneer ik van het trappetje afloop, struikel ik over de vierde trede. Hinkelend loop ik verder. 'Au, shit, au...'
Ik kruip in mijn bed, nadat Ik Julian er in heb gelegd. Pff, ik ben echt moe.
Update
Ik word wakker door Julian. Ik gaap en stap uit me bed, 'Kom al!' Eerst trek ik normale kleding aan, anders bevries ik nog.
Ik geef Julian zijn flesje, 'Alsjeblieft liefje.' Ik gaap weer. Pff, ik ben echt moe.
Ik besluit een eindje te rijden met James. Oh shit, denk ik, ik heb een paardrijdwedstrijd. Ik haast me naar de manege.
'Ok James, wij kunnen dit..' mompel ik zenuwachtig. Het paard hinnikt vrolijk. 'Zet hem op!' Deze wedstrijd moet ik echt winnen, hij is belangrijk...
Update
'Goed gedaan, James!' roep ik. We zijn tweede geworden. HOI AMBER :D
We rijden terug naar huis. Ik merk dat James moe is. 'We zijn er bijna...' hoi
'Kom, Julian! Nog even!' zeg ik tegen hem. Ik moet Julian wel zindelijk hebben voordat hij naar de basisschool gaat. hier ga ik niet op reageren...
's Avonds ga ik nog even naar de kroeg. Pas laat kom ik thuis. Ik plof op de bank neer en gaap. rosalie gaapt hoe cool
Na vijf minuten ben ik al in slaap gevallen, maar ik word al snel wakker door Julians gekrijs en ik zorg dat hij stil wordt.
Ik zit nog even op de bank om een televisie programma te kijken, maar het wordt algauw saai en ik heb dorst. WAT EEN SEXY GEZICHT!
Ik snuffel wat in de koelkast en zie een flesje Bacardi liggen. Perfect. IDD PERFEEEECT
Ik leun tegen het kookeiland, met het flesje in mijn handen. Ik drink hem snel leeg. De smaak van alcohol in je mond is geweldig. OYEAH
Eigenlijk ben ik slecht bezig. Wat doe ik mezelf toch aan? Ik ben een slechte moeder. Wat zouden Dex en Elisa wel niet van me vinden? Spijt hebben ze vast, dat ze zo'n slechte dochter hebben uitgekozen voor de 10G. Ik faal, ik faal, ik faal, herhaal ik in m'n hoofd. ja je faalt ;D
Een traan stroomt over mijn wangen. Waarom? Waarom doe ik dit? Julian verdient beter. En waarom dachten mijn ouders in hemelsnaam dat IK de 10G kon doen? Ze hadden hem aan Ichigoooooooos moeten geven, dan was alles veel beter. En zonder Drake is mijn leven al helemaal niks waard. 'Waarom Drake?' mompel ik.
Ik ga naar de kamer van Julian en pak hem stevig vast. 'Het spijt me Julian, het spijt me zo erg...' maar ik vind je zo cool C:
Update
Al neuriënd fietst Julian naar het huis van Allysia. Ze hebben 's middags afgesproken om bij Allysia thuis tikkertje te gaan spelen. In de verte ziet Julian haar al staan.
'Julian!' roept Allysia blij als ze hem aan ziet komen. 'Mama is niet thuis! We kunnen doen wat we willen!' Gilt Allysia blij als de auto van haar moeder niet meer ziet.
'Zullen we eerst wat drinken of zullen we gelijk beginnen met tikkertje?' Vraagt Julian blij. Allysia knikt en raakt Julians schouder aan.
Allysia's hond Spike komt aangehuppeld. 'Kom Spike, doe mee!' Giechelt Allysia blij. Spike rent vrolijk achter Allysia en Julian aan en rent richting de openbare weg. 'Spike!' gilt Allysia.
'Kom Muffin, ik geef je vanavond wel wat te drinken, mama is heel druk.' Julian aait over het hoofd van Muffin en geeft haar wat te drinken uit de fles. Muffin hinnikt vrolijk en begint te sabbelen aan de speen.
'Lekker hoor!' roep ik vrolijk, ik vergeet al m'n zorgen door de drank. Lachend om een grapje van de barman gooi ik weer een glas alcohol achterover.
'Jahoor doe er nog maar eentje! Ik kan dit de hele dag door blijven doen!' Vrolijk wijs ik het zoveelste drankje aan op de kaart. Ik heb geen idee wat er in zit, maar het smaakt waarschijnlijk geweldig.
Zo snel als dat de barman mijn drankje maakte, zo snel is het al weer verdwenen. Ik moet echt eens stoppen met de drank. Een klein stemmetje in mijn hoofd zegt dat het niet goed is voor Julian, en dat stemmetje heeft gelijk. Ik ben een verschrikkelijke moeder..
Update! ~ Special Update door Roos
'Mama ik ga naar bed!' Roept Julian vanuit zijn kamer. Ik blijf zitten waar ik zit en roep terug. 'Slaap lekker lieverd, welterusten!'
'Oh ik ben verschrikkelijk..' Mompel ik. Ik kijk naar de stal met de paarden. Drake had ze zo lief gevonden terwijl hij het eigenlijk niet zulke leuke dieren vond. Ik doe moeite om niet in tranen uit te barsten, maar weet dat het niet lukt. 'Ik mis je Drake.'
De lege drankflessen staan naast me en gapen me aan alsof ze schreeuwen 'Drink Rosalie, laat die zoon van je!' Ik word boos van de reactie van de flessen die ik mezelf aangepraat heb en smijt er een op de grond aan scherven.
'Laat me met rust!' Gil ik, niet beseffend dat die verschrikkelijke gedachten van mezelf zijn. 'Ik kan wel voor je zorgen Julian!' Hysterisch sla ik mijn handen voor mijn ogen en laat me op mijn knieën zakken.
'Ik ben zo'n slechte moeder, ik ben zo'n slechte moeder..' Blijf ik herhalen tegen mezelf. 'Julian verdient beter, hij verdient 2 ouders. Een vader die met hem speelt en een moeder die, niet een alcoholist is.'
De volgende morgen komt Julian al vroeg naar me toe. 'Mama? Vraagt hij zenuwachtig. 'Mama ben je aan het slapen?'
Ik rek me uit terwijl ik naar Julian kijk en besef dat ik de drankflessen niet heb opgeruimd. 'Mama was er een feestje gisteravond?' Vraagt hij als ik enigszins boos naar de drankflessen kijk en schud mijn hoofd.
'Ik heb gedroomd mama, over papa.' Julian was zo klein toen Drake overleed. Hoe kan het zijn dat hij zich zijn vader nog kan herinneren? 'Het was allemaal heel echt mama, papa ging met mij spelen en jij ging pannenkoeken maken!'
Zuchtend zit ik op de bank, half luisterend naar zijn verhaal. Met de andere helft van mijn gedachten zit ik bij de dood van Drake. 'Cool he mama!' Zegt Julian ineens. 'Ja heel cool,' Zeg ik. 'Maar ga je maar vast aankleden, daarna kan ik ontbijt voor je maken.'
'Wow, pannenkoeken!' Roept Julian blij als hij zijn ontbijt ziet. 'Dankjewel mam!' Glimlachend geef ik hem een knuffel. 'Graag gedaan lieverd.'
Ineens besef ik me wat ik moet doen. Ik ga een betere moeder voor Julian zijn, en dat begint bij deze. Voor jou Julian, voor jou Drake.