Hoofdstuk 1.2 : Together
De afgelopen maanden gebeurde er niet echt heel veel in huize Shine. Behalve dan dat Mike bij mij introk, en we eindelijk eens een echt huis konden gaan bouwen.
Alles ging zo z'n gangetje. Ik naar mijn werk en Mike zorgt voor het huishouden. Nu nog tenminste, want hij gaat nu ook een baan zoeken.
Na een lange dag werken kreeg ik eindelijk promotie. Ik ben nu ondersteken schoonmaakster. Bleegh. Nouja, weer een stapje dichterbij mijn droom.
Toen ik uit de carpool stapte, wist ik niet wat ik zag. Een huis. Hoezo een huis? Dat moet Mike wel weer hebben geregeld.
Ik stap verrast naar binnen, en zie dat Mike z'n haar anders heeft gedaan. Fijn, want dat andere stond zo raar. Ik loop naar hem toe en hij geeft me gelijk een zoen. Een beetje verwonderd laat ik hem los.
''Euhmm, we kennen elkaar nu al ruim een half jaar, en ik vind je echt heel leuk. Misschien moeten we dat eens echt officieel gaan maken? Snap je wat ik bedoel?'' Mike viel wel met de deur in huis, maar hier had ik ook op gehoopt. ''Ja, natuurlijk!'' antwoordde ik.
Ik gaf hem een zoen. ''Volgens mij is dat een ja.'' lachte hij.
Ik knikte.
Ik knikte.
Daarna gingen we nog even op bed liggen, maar onze verkering moest gevierd worden.
Ik denk dat dit plaatje geen uitleg nodig heeft. ;)
'S ochtends vroeg werd ik wakker van de misselijkheid.
Ik kon nog maar net op tijd bij de wc komen. Was er iets mis met die soep van gisteravond ofzo? Of zou ik zwanger zijn?
Update!
Na maanden in een kleine sta-caravan te hebben doorgebracht, was dan eindelijk ons nieuwe huis klaar. Het was veel ruimer, en we hebben nu ook nog een babykamer voor generatie 2!
Zo ziet de babykamer eruit. Groen. Als je dan een kindje krijgt, heb je er nog geen idee van of het een meisje of en jongen is.
Toen ik in de keuken macaroni aan het koken was, wist ik het zeker. Ik was zwanger! Ik leg mijn handen op mijn buik. Wel een vreemd gevoel dat er nu gewoon een heel klein mensje in mij groeit.
Ik zet de macaroni op het fornuis. Ik moet Mike ook nog vertellen over mijn zwangerschap. Een misselijk gevoel onderbreekt mijn gedachte. He nee he..
Hoe ga ik het hem eigelijk vertellen? Voor het zelfde geld wil hij het nog niet..
Dan komt die verschrikkelijke misselijkheid weer. Ik voel het branden in mijn keel. Ik bedenk me geen seconde en ren naar de wc toe...
...terwijl de macaroni nog op het fornuis staat te pruttelen...
Snel sprint ik naar de wc, net op tijd. Dat is dan weer een van de nadelen van de zwangerschap. Die misselijkheid. Ineens schiet het me weer te binnen dat ik de macaroni nog op heb laten staan. ''Shit..'' mompel ik terwijl ik snel mijn mond afveeg en weer naar de keuken ren.
Gelukkig, niks aan de hand. Ik was dan ook maar een paar minuutjes weggeweest, maar er had evengoed wat kunnen gebeuren. En Mike ligt te slapen dus die heeft ook niks meegekregen.
Ik haal snel de macaroni van het vuur af. Hij is alleen een beetje zwart geworden maar dat maakt niet uit. Met een opgelucht gezicht neem ik een hap van mijn macaroni.
Als ik nog snel even heb afgewassen, ga ik maar weer in mijn bed liggen. Ik ben doodop.
Na ongeveer een uur of 3 komt Mike naast me liggen. De laatste tijd slaap ik echt heel licht. Geen idee waar het door komt.
De volgende ochtend word ik niet echt vrolijk wakker. Ondanks dat ik nu nog niet zo heel lang zwanger ben, begint die buik al echt in de weg te zitten.
Ik loop naar de kledingkast toe en wurm het laatje open. Ik vis er een jurkje uit, en trek het samen met mijn ballerina's aan.
Ik maak mijn knotje los en mijn haar valt gelijk weer goed. Vroeger wou ik altijd stijl haar, maar nu ben ik toch wel trots op de slag in mijn haar.
Ik loop naar de kinderkamer toe, met name het wiegje. Straks ligt daar iemand in te slapen.
Ik zie Mike net in de keuken lopen, en besluit het meteen maar eruit te gooien.
''Euhm.. Mike?''
''Ja schatje?''
''I-Ik.. Euhm... ben zwanger..''
Even lijkt hij het niet echt leuk te vinden.
''Euhm.. Mike?''
''Ja schatje?''
''I-Ik.. Euhm... ben zwanger..''
Even lijkt hij het niet echt leuk te vinden.
''Wat geweldig!'' Helemaal opgetogen kijkt hij mij aan.