Hoofdstuk 1.1 : The 10G Legacy Challenge
Ik kijk naar mijn kaveltje. Tja, een huis kan je het niet noemen, met een wc, een bed, een koelkast, een stoel en een muur moet ik het de komende weken zien te redden.
Als ik die legacy nou niet aan was gegaan, zat ik nu lekker in het park, rustig te schaken, niet denkend aan in wat voor een krot in nu woon.
Ik schud mijn hoofd. ''Maar je doet het graag, ja je vind dit heel leuk..'' fluister ik tegen mezelf.
Ik schud mijn hoofd. ''Maar je doet het graag, ja je vind dit heel leuk..'' fluister ik tegen mezelf.
Ik besluit het ziekenhuis maar eens te bezoeken, aangezien ik altijd al chirurg wou worden. Ik stap in de eerste de beste taxi, en geef de bestemming door.
In de taxi denk ik na over wat mijn zus altijd zei als ik weer eens over het ziekenhuis babbelde. Ik vroeg altijd wat zei wou doen, of ze ook in het ziekenhuis wou werken, maar altijd kreeg ik hetzelfde antwoord: 'Zie je mij al opereren?'. Nu kan ik er wel om lachen, maar vroeger liep ik met een stalen gezicht de trap op.
Ik was zo in gedachten verzonken dat ik het haast niet merk dat we al bij het ziekenhuis zijn. ''Mevrouw? We zijn er!'' hoor ik de vrouw achter het stuur roepen. Ik word rood en geef haar snel het geld. ''Bedankt..'' piep ik er nog snel achteraan.
Ik stap uit en loop richting de grote deuren van het ziekenhuis.
Ik stap uit en loop richting de grote deuren van het ziekenhuis.
Ineens realiseer ik me dat ik geen afspraak heb gemaakt. Oeps.. Toch stap ik maar binnen, misschien zoeken ze iemand..
Ongeveer een half uur later stap ik met een grote glimlach op mijn gezicht het ziekenhuis weer uit. Ik heb de baan! Yes! Morgen kan ik al gelijk beginnen.
Ik hoorde dat je je inzicht hard nodig hebt, dus ga ik naar het park toe om te kijken of ik een schaaktafel kan vinden, en misschien ontmoet ik ook wel leuke mensen!
Als ik in het park ben aangekomen, valt mijn oog gelijk op een mooie schaaktafel. Helaas zijn er haast geen andere mensen in het park.
Ik begin een beetje knullig met de stukken te spelen, ik heb al een tijd niet meer geschaakt. Even later zit ik al echt in het spel.
Even later komt er een vrouw naar de schaaktafel toegelopen.
''Hallo, kan ik meedoen?'' vraagt ze vriendelijk.
''Tuurlijk, ga zitten!'' antwoord ik beleefd.
We kletsen nog even en gaan dan echt aan ons potje beginnen.
''Hallo, kan ik meedoen?'' vraagt ze vriendelijk.
''Tuurlijk, ga zitten!'' antwoord ik beleefd.
We kletsen nog even en gaan dan echt aan ons potje beginnen.
Na een half uur heb ik wel genoeg van dat schaken, en ga ik de buurt maar eens verkennen. Misschien kom ik nog wel leuke mensen tegen!
Als ik langs een soort woonwagen kom, staat er een man buiten. Ik voel mijn buik kriebelen. ''Nee nu niet verliefd worden..'' fluister ik in mezelf.
''Hallo, ik ben Lucy Shine, ik woon hier pas.'' Ik kijk hem een beetje verlegen aan.
''Mike, Mike McForest. Aangenaam.'' lacht hij.
We praten nog een tijdje over koetjes en kalfjes, en terwijl hij verteld, kan ik het niet laten om naar zijn prachtige bruine ogen te kijken.
''Mike, Mike McForest. Aangenaam.'' lacht hij.
We praten nog een tijdje over koetjes en kalfjes, en terwijl hij verteld, kan ik het niet laten om naar zijn prachtige bruine ogen te kijken.
Ik voelde wel een soort klik met Mike. Geen liefde ofzo, tenminste, nog niet.
''Euhm, heb je een vriendin ofzo?'' Die vraag lag op het puntje van mijn tong, maar ik durfde hem niet te stellen. Ik wou het liefst de grond openritsen, erin kruipen en er nooit meer uit komen, maar in plaats daarvan, blijf ik gewoon staan.
''Nou, nee... Nog niet tenminste..'' antwoordde hij en gaf me een knipoog.
''Euhm, heb je een vriendin ofzo?'' Die vraag lag op het puntje van mijn tong, maar ik durfde hem niet te stellen. Ik wou het liefst de grond openritsen, erin kruipen en er nooit meer uit komen, maar in plaats daarvan, blijf ik gewoon staan.
''Nou, nee... Nog niet tenminste..'' antwoordde hij en gaf me een knipoog.
Na een uur, ja een uur, buiten gebabbeld te hebben, ga ik maar weer eens naar huis. Misschien staat er nog wat leuks in de krant?
Inderdaad, de krant is gekomen, snel raap ik hem van de grond en ga op een klein houten stoeltje zitten. Ik sla hem snel open en krijg gelijk in koeienletters te zien dat de Lama's - het voetbalteam van Sunset Valley - gewonnen heeft. Moeten ze dat nu op de voorkant zetten? Lekker boeiend..
Verder staat er niet veel in. Ik zit eigelijk meer met de krant in mijn handen, dan ik heb ook daadwerkelijk lees. Een woord spookt steeds door mijn hoofd: Mike.
Ik sta op en loop naar de vuilnisbak. Daarna weer een ander woord in mijn hoofd: de Legacy.
Ik trek de deksel van de vuilnisbak eraf en dump de krant erin. Twee woorden in mijn hoofd: Mike & de Legacy... Ik moet Mike ook van de legacy vertellen.
Ik ga even op mijn bed liggen. Misschien komt er dan wel een idee langs om Mike over de legacy te vertellen, want ik heb zo het idee dat het nog wat word tussen ons. Ik kijk naar de huisjes verderop. Wat grappig, vanaf mijn bed zie ik de hele buurt!
Na een tijdje hebben liggen denken draai ik op mijn zij en ga even een dutje doen.
Ineens schrok ik wakker. Ik keek op mijn horloge. 17:45. Mmm.. Veel zin heeft het niet meer om naar het park te gaan, en die taxi is het ook niet waard. Zo duur!
Ik liep naar de koelkast om een bordje soep te pakken, mijn maag begon al aardig te protesteren.
Met een blij gezicht keek ik naar het kommetje. Niet dat het zo veelbelovend was, maar ik had tenminste te eten. En zo slecht smaakte het nog niet eens.
Ik zette het kommetje op de grond en belde Mike op. We raakten weer aardig aan de klets, ik begon hem steeds leuker te vinden.
Na een uur gepraat te hebben, hang ik op en trek mijn pyama aan. Het is pas 20:00 uur, maar morgen moet ik klaarstaan om precies 08:00 uur voor de carpool. Niet veel later slaap ik als een roosje.
De volgende morgen word ik zo rond 6 uur wakker door de zon in mijn ogen.
Niet al te vrolijk stap ik mijn bed uit. Vandaag weer werken, bleeegh. Maar er moet toch echt geld gaan komen voor een echt huis, want in dit kleine hutje kan ik echt niet wonen.
Na even gegeten te hebben, staat die rotcarpool alweer voor de deur. Snel trek ik mijn kleren aan, een uniform krijg ik op mijn werk.
Ik ben benieuwd hoe die eerste werkdag gaat verlopen..