Hoofdstuk 4.7 : Everything is gonna be allright
'Dus, wat wil je ons nu duidelijk maken?' Het is kwart voor 11 en May komt ons geruststellen met een of ander nieuwtje. Het zal wel heel belangrijk zijn, anders zou ze op een ander tijdstip komen.
May zucht. 'Ik weet meer over jullie vermiste dochtertje dan jullie denken..' Ik kan zien dat May het met tegenzin verteld.
'J-je wil toch niet zeggen dat je de kidnapper kent?' Charlie bevestigt mijn vermoeden.
'J-je wil toch niet zeggen dat je de kidnapper kent?' Charlie bevestigt mijn vermoeden.
May knikt zenuwachtig. Charlie's gezichtsuitdrukking veranderd snel van nieuwsgierig in wanhopig. 'Dus als je wilt zou je ons zo kunnen zeggen waar ze is zodat we haar op kunnen halen?' May knikt en opent haar mond om iets te zeggen. 'Maar..'
'Ik wil jullie dolgraag vertellen waar jullie dochtertje is. Als jullie willen zou ik zelfs kunnen regelen dat jullie haar af en toe zien. Maar zo makkelijk is dat nog niet.'
'Maar May, Lisa is in ieder geval terecht, dat is in ieder geval al iets. Als je ons nu zou zeggen waar ze is dan..'
'Maar May, Lisa is in ieder geval terecht, dat is in ieder geval al iets. Als je ons nu zou zeggen waar ze is dan..'
'Maar de allerbelangrijkste vraag nu is; Hoe is het met haar? Is ze al opgegroeid? Zal ze ons nog wel herkennen?' Vanaf ''Is ze al opgegroeid'' begin ik eigelijk meer de dingen op te noemen dan dat ik echt vragen stel. 'Grace, loop nou niet te hard van stapel.' May probeert ertussen te komen.
'Grace, Charlie. Ik heb een zus, Mercedes. Zij is de kidnapper van Lisa. Ik zit verschrikkelijk onder de plak bij haar. Ik zou dolgraag willen zeggen hoe jullie Lisa terug kunnen krijgen. Maar als ik dat doe weet ik zeker dat ze mij en mijn moeder iets aan zal doen. Alstublieft, begrijp het..'
Update!
'Goedzo Dex, blaas maar!' Dex, May en ik staan voor de verjaardagstaart van Dex terwijl we hem aanmoedigen. 'Ja, goedzo! Blaas maar uit die kaarsjes!' Roept May hard. Dex begint te giechelen.
Ik lach en May lacht met me mee. 'Toe maar Dex, blaas de kaarsjes maar uit!' Glimlach ik naar hem. Dex probeert dichtbij de kaarsjes te komen, maar ik moet hem goed vasthouden anders zit zijn gezicht onder de taart.
'Zullen we maar de kaarsjes uitblazen dan?' Zeg ik tegen hem. Dex knikt heftig met zijn hoofdje in de richting van de taart. 'Papa mij straks zien?' Vraagt hij voordat hij de kaarsjes uitblaast. Ik knik. Charlie is aan het werk en kon geen vrij krijgen.
'Één, Twee, Drie!' Roept May terwijl Dex en ik de kaarsjes doven.
'Één, Twee, Drie!' Roept May terwijl Dex en ik de kaarsjes doven.
Een paar uur later is Dex al helemaal in zijn nopjes met de boomhut. Hij is eindelijk groot genoeg om erin te spelen, het kind zijn bevalt hem prima. Dex werpt een blik op het bordje dat Indigo en ik vroeger hebben opgehangen. 'Verboden voor jongens?!' Roept hij verontwaardigd. Ik grinnik als hij het bordje eraf haalt.
Dex is een slim kind, dat zie ik nu al. Een verschrikkelijk nieuwsgierig en een tikkeltje brutaal kind.
'Hey mam! Kijk eens!' Roept hij vanaf de boomhut. Ik ga in één van de tuinstoelen zitten. Dex laat me z'n verrekijker zien.
'Hey mam! Kijk eens!' Roept hij vanaf de boomhut. Ik ga in één van de tuinstoelen zitten. Dex laat me z'n verrekijker zien.
'En ik kan er echt heel ver mee kijken! Kijk maar!' Dex kijkt door de kijker. Ik glimlach. 'Maar schat, Als jij er doorheen kijkt kan ík toch niet zien wat jij ziet?' Roep ik naar hem.
'Oja.' Zegt hij, denkend aan wat hij als weerwoord gaat gebruiken.
'Oja.' Zegt hij, denkend aan wat hij als weerwoord gaat gebruiken.
'Maar ik kan het huis van de buren zelfs zien! En de mensen die over straat lopen!' Het huis van onze buren staat best ver van elkaar af en dus geloof ik dat je met dat ding best ver kunt kijken.
'Hee mama! Ik zie ook een mevrouw die wandelt met een klein meisje!' Ik zucht. Als Lisa terug komt, hoop ik dat Dex nog weet dat hij een zusje heeft.
'Hee mama! Ik zie ook een mevrouw die wandelt met een klein meisje!' Ik zucht. Als Lisa terug komt, hoop ik dat Dex nog weet dat hij een zusje heeft.