Hoofdstuk 3.4 : Tears and a Smile
De dagen dat mijn zwangerschap vorderde, werd ik steeds sneller dikker. Ik dacht in het begin dat het gewoon kwam omdat ik te veel at. Maar toen ik daar mee stopte kwam ik erachter dat het daar niet aan kon liggen. Dan maar even naar de dokter. Misschien kreeg ik niet één kindje, maar twee!
En mijn vermoeden werd bevestigt: Op de echo kon je duidelijk 2 hartjes zien kloppen. Twee meisjes dus. Dubbel zoveel werk, maar ook dubbel zoveel schattigheid.
En omdat we een tweeling kregen, moest er veel extra worden geregeld.
Maar het was niet alleen lastig om sommige spullen 2 keer te krijgen, ik werd ook steeds sneller moe. Sommige dingen kon ik echt niet aan. Soms was ik al uitgeput als ik een paar stappen richting de brievenbus zetten, vanaf de bank binnen en weer terug.
Maar het was niet alleen lastig om sommige spullen 2 keer te krijgen, ik werd ook steeds sneller moe. Sommige dingen kon ik echt niet aan. Soms was ik al uitgeput als ik een paar stappen richting de brievenbus zetten, vanaf de bank binnen en weer terug.
Alles verliep zoals het zou moeten verlopen, ik werd dikker en mijn kleine meisjes dus ook. Af en toe werd ik gewoon ziek van die dikke buik, maar het zou niet lang meer duren voordat ik daar van af was.
En ik kreeg gelijk. Een paar weken later; ik had al de hele dag al buikpijn, en het ging maar niet weg. Ineens voelde ik een steek in mijn buik.
Ik wilde persé thuis bevallen, maar ik had achteraf toch liever naar het ziekenhuis gewild.
Ik wilde persé thuis bevallen, maar ik had achteraf toch liever naar het ziekenhuis gewild.
Maar het was het allemaal waard. De volgende ochtend kon ik voldaan kijken naar mijn twee mooie meisjes.
Indigo (links) en Grace. (rechts)
Indigo (links) en Grace. (rechts)
Update!
Het eerste wat ik deed toen ik eenmaal zo goed als mogelijk hersteld was van de bevalling, was mijn uiterlijk een opkikker geven. Ik had het wel gehad met die zwangerschapskleding. Een wijder iets mocht wel, iets moederlijkers. En ook mijn haar kreeg z'n krul weer terug.
Ik had het goed getroffen met mijn twee kleine meisjes. Toen ik helemaal bijgekomen was stond ik al te popelen om met ze te gaan wandelen. Toen Indigo eindelijk in slaap was gevallen nadat ze een paar uur aan één stuk door had gehuild, ging ik even met Grace op pad.
Grace kraaide het uit van plezier, en ik glimlachte. Het zou niet lang meer duren voordat ze beide op zouden groeien tot twee mooie peuters. Jammer dat ze al zo snel groot werden. Maar aan de andere kant, misschien zouden ze nu wat minder snel jammeren.
Grace vond het zo te zien heerlijk om even buiten te lopen. Of nou, ik liep en Grace zat met grote ogen te kijken naar elk struikje of plantje. Telkens als ze iemand anders langs zag lopen begon ze te kraaien en te wijzen.
Grace was het totale spiegelbeeld van haar zus. Ze was rustig, had een zachtere uitstraling en sliep goed door. Iets dat je van Indigo totaal niet kon verwachten. Die schreeuwde de hele boel bij elkaar als er ook maar één ding niet volgens haar zin was.
Nu mijn twee meiden bijna grote peuters werden, zat ik te denken aan een nieuw huis. Het oude zou dan worden gesloopt, en er zou een iets wat kleiner huis voor in de plaats komen. Eentje zonder eerste verdieping, want de kleintjes konden nog niet alleen de trap af. Ik zou het vanavond even aan Finn voorstellen. Nu maar hopen dat 'ie niet bezig was met z'n telefoon.
Die avond lag ik na te denken over mijn twee dochters. Zouden ze erg verschillend zijn? Zouden ze mijn haarkleur hebben, of juist die van Finn?
Over twee weken was het alweer de grote dag. Mijn kleine meisjes zouden opgroeien tot twee beeldschone peuters.
Over twee weken was het alweer de grote dag. Mijn kleine meisjes zouden opgroeien tot twee beeldschone peuters.
En jahoor: Na twee eeuwig durende weken, was het zo ver. De meisjes waren groter geworden, en Indigo was nu al helemaal verliefd op mijn oude poppenhuis. Grace daarin tegen zat veel liever buiten in de zandbak te spelen met een knuffel.*
*= Ineens deed het gedownloade spul het niet meer. Dus let niet op Alice' andere kapsel. (:
*= Ineens deed het gedownloade spul het niet meer. Dus let niet op Alice' andere kapsel. (:
Grace was toch echt het meisje dat helemaal open was voor nieuwe dingen. Onder leiding van haar zusje natuurlijk. Indigo was meer een leiderstype. Als haar zus iets niet helemaal goed deed, dan deed Indigo het wel even voor. Goedschiks of kwaadschiks. Er spookte nu nog maar 1 vraag door mijn hoofd: Wie zou ik de legacy toevertrouwen?