Ho! Stop! Even wachten! Dit is generatie 2. Hiervoor moet je eerst generatie 1 lezen. Klik hier om daar heen te gaan.
Hoofdstuk 2.1 : Hello, Goodbye.
''Ik ga je missen, schat..'' Snikt mijn moeder.
''Ik jou ook mam, wie moet hier nu koken?'' Grinnik ik.
''Ik jou ook mam, wie moet hier nu koken?'' Grinnik ik.
Dan is pap aan de beurt.
''Ik ga je ook missen jongen. Maar je bent nu oud genoeg om hier alleen te wonen, met je zusje. In dit prachtige huis heb je genoeg ruimte om de Legacy voort te zetten!'' Knipoogt mijn vader.
''Ik ga je ook missen jongen. Maar je bent nu oud genoeg om hier alleen te wonen, met je zusje. In dit prachtige huis heb je genoeg ruimte om de Legacy voort te zetten!'' Knipoogt mijn vader.
Ja dat klopt, ik woon hier met Annabel-Lee.
Mijn ouders wilden gelijk al nadat ik volwassen werd, weg van dit huis.
Omdat ik dan 'geen last van ze had' en 'de legacy ongestoord kon voortzetten'.
Net had ik drong het niet echt tot me door, maar nu begin ik ze al te missen als ze het pad aflopen.
Mijn ouders wilden gelijk al nadat ik volwassen werd, weg van dit huis.
Omdat ik dan 'geen last van ze had' en 'de legacy ongestoord kon voortzetten'.
Net had ik drong het niet echt tot me door, maar nu begin ik ze al te missen als ze het pad aflopen.
''Zo grote broer, en wat gaan we nu doen?'' Knipoogt Annabel-Lee
''Naar school. De schoolbus staat voor de deur.'' Grinnik ik.
Met een nors gezicht loopt Annabel-Lee naar de garage, en rijdt met de auto naar school.
Ik lach. Tuurlijk, met de schoolbus is voor kinderen.
''Naar school. De schoolbus staat voor de deur.'' Grinnik ik.
Met een nors gezicht loopt Annabel-Lee naar de garage, en rijdt met de auto naar school.
Ik lach. Tuurlijk, met de schoolbus is voor kinderen.
Ik loop alle kamers nog even bij langs.
Het huis is prachtig geworden, precies zoals ik het wou.
De buitenkant was al mooi, maar de binnenkant is nog mooier.
Het huis is prachtig geworden, precies zoals ik het wou.
De buitenkant was al mooi, maar de binnenkant is nog mooier.
Deze grote ruimte is de keuken/woonkamer en eetkamer.
De deur rechts leid naar de garage.
De deur rechts leid naar de garage.
De keuken, klein maar fijn.
Best wel vreemd, dan heb je zo'n groot huis en maar een klein mini-keukentje. Ach, ik ben toch geen keukenprins, dus dat scheelt.
Best wel vreemd, dan heb je zo'n groot huis en maar een klein mini-keukentje. Ach, ik ben toch geen keukenprins, dus dat scheelt.
Dit is dan de garage.
Met natuurlijk een mooie auto, die ik van pa en ma heb gekregen voor mijn verjaardag.
Een duur cadeau, maar ik ben er heel blij mee.
Met natuurlijk een mooie auto, die ik van pa en ma heb gekregen voor mijn verjaardag.
Een duur cadeau, maar ik ben er heel blij mee.
En dit is dan eigelijk mijn favoriete kamer.
Druk met groen, maar toch wel leuk.
Met mijn lievelingsgitaar, en een vleugel.
Niet dat het zo'n belangrijke kamer is, dus heb
ik er de wasmachine en droger tussen gepropt.
Druk met groen, maar toch wel leuk.
Met mijn lievelingsgitaar, en een vleugel.
Niet dat het zo'n belangrijke kamer is, dus heb
ik er de wasmachine en droger tussen gepropt.
De grote en enige badkamer in dit huis.
Mooi casual, met een bad/douche en wat
andere benodigde dingen.
Mooi casual, met een bad/douche en wat
andere benodigde dingen.
En dit is Annabel-Lee's kamer.
Ze was tevreden met wat simpels vertelde ze me,
dus de simpelste meubels zijn erin gezet.
Ze was tevreden met wat simpels vertelde ze me,
dus de simpelste meubels zijn erin gezet.
En dan natuurlijk mijn slaapkamer.
Lekker ruim, met een groot tweepersoonsbed.
Erg licht, met al dat wit en grijs.
Lekker ruim, met een groot tweepersoonsbed.
Erg licht, met al dat wit en grijs.
En niet te vergeten: het balkon vanaf mijn kamer!
Het is een prachtige rustgevende plek, met een leuke
picknicktafel en een aantal bloemen en bomen.
Het ziet er van de buitenkant ook niet verkeerd uit, het huis.
Het is een prachtige rustgevende plek, met een leuke
picknicktafel en een aantal bloemen en bomen.
Het ziet er van de buitenkant ook niet verkeerd uit, het huis.
En dan te bedenken dat dit mijn, mijn eigen, huis is!
Update!
Ik woon nu al een aantal maanden in dit huis, en het bevalt me goed.
Het is lekker ruim, en ik hoop snel iemand te vinden met wie ik de legacy voort kan zetten.
Het is lekker ruim, en ik hoop snel iemand te vinden met wie ik de legacy voort kan zetten.
Ik ben net in gedachten verzonken als ik opschrik van de bel.
Ik loop naar het halletje toe, en zie een prachtig meisje staan.
Ik loop naar het halletje toe, en zie een prachtig meisje staan.
''Hallo, kan ik iets voor u doen?'' vraag ik.
''Euhm, nou nee, maar ik ben Kitty, Kitty Cloud, en ben nieuw in de buurt. Dus ik dacht, laat ik maar eens ergens aanbellen!''
Ik glimlach. Kitty is vriendelijk, en bloedmooi.
''Tuurlijk, kom binnen! Ik ben trouwens Justin, Justin Shine.''
Oeps, bijna vergeten mezelf voor te stellen.
''Euhm, nou nee, maar ik ben Kitty, Kitty Cloud, en ben nieuw in de buurt. Dus ik dacht, laat ik maar eens ergens aanbellen!''
Ik glimlach. Kitty is vriendelijk, en bloedmooi.
''Tuurlijk, kom binnen! Ik ben trouwens Justin, Justin Shine.''
Oeps, bijna vergeten mezelf voor te stellen.
Kitty loopt naar binnen, en bewonderd het huis.
Volgens mij vind ze het erg mooi.
Kitty vertelt me vanalles. Over haar familie, haar jeugd, en dat ze single is..
Handig!
Volgens mij vind ze het erg mooi.
Kitty vertelt me vanalles. Over haar familie, haar jeugd, en dat ze single is..
Handig!
Na een tijdje merk ik dat het half 1 is.
''Heb je honger?'' vraag ik.
Kitty knikt.
''Kom, dan maak ik wat lekkers!'' roep ik overenthousiast. Ik kan absoluut niet koken, dus dan moet ik me maar voordoen als een 5-sterren kok.
''Heb je honger?'' vraag ik.
Kitty knikt.
''Kom, dan maak ik wat lekkers!'' roep ik overenthousiast. Ik kan absoluut niet koken, dus dan moet ik me maar voordoen als een 5-sterren kok.
Het werd absoluut niks, dus zijn we maar aan herfstsalade begonnen.
Kitty kijkt een beetje verlegen naar haar snijplank, als ik naar haar kijk.
Kitty kijkt een beetje verlegen naar haar snijplank, als ik naar haar kijk.
Na een tijd gewerkt te hebben aan onze 'lunch' word ik gebeld om op te komen treden op een schoolfeest met mijn gitaar.
Ik ga er snel naartoe, en wie weet zie ik Annabel-Lee wel!
Ik ga er snel naartoe, en wie weet zie ik Annabel-Lee wel!
En ik vroeg Kitty of ze thuis wou blijven om aan Annabel-Lee te vertellen dat ik weg ben.
Kitty kan eigelijk best goed piano spelen, in tegenstelling tot mijzelf.
Ik hoop dat Annabel-Lee niet schrikt als ze Kitty ineens door ons huis ziet lopen.
Kitty kan eigelijk best goed piano spelen, in tegenstelling tot mijzelf.
Ik hoop dat Annabel-Lee niet schrikt als ze Kitty ineens door ons huis ziet lopen.
''Justin? Anybody home?'' roept Annabel-Lee.
''Sinds wanneer speel jij piano!'' en ze loopt de trap op.
''Sinds wanneer speel jij piano!'' en ze loopt de trap op.
Annabel-Lee
Ik doe de deur van de hobbykamer open, en zie een roodharige vrouw piano spelen op onze vleugel.
Even schrik ik heel erg.
Even schrik ik heel erg.
Dan hoor ik Justin thuiskomen en de trap oplopen.
Ik ren zo snel ik kan mijn kamer in.
''Wie, wat waar? Waarom!'' roep ik in paniek.
''Wat? Ik versta er niks van.'' lacht Justin.
Even blijft het stil maar dan barst ik los.
''WHAT THE FACK, JUSTIN WIE IS ZIJ!'' roep ik.
Ik ren zo snel ik kan mijn kamer in.
''Wie, wat waar? Waarom!'' roep ik in paniek.
''Wat? Ik versta er niks van.'' lacht Justin.
Even blijft het stil maar dan barst ik los.
''WHAT THE FACK, JUSTIN WIE IS ZIJ!'' roep ik.
Justin
''Rustig maar, het is Kitty. Ze is onze nieuwe buurvrouw, en ze kwam even gedag zeggen.'' grinnik ik.
''Jezus, ik schrok me kapot zeg!'' lacht Annabel-Lee.
''Jezus, ik schrok me kapot zeg!'' lacht Annabel-Lee.
''Maar, waarom was jij hier niet dan?'' vragend kijk Annabel-Lee me aan.
''Nou, ik werd gebeld om bij jou school op te komen treden. Heb je me niet gezien dan?'' Het was onmogelijk om die stroom kinderen naar de gymzaal niet te volgen.
''Nou, ik werd gebeld om bij jou school op te komen treden. Heb je me niet gezien dan?'' Het was onmogelijk om die stroom kinderen naar de gymzaal niet te volgen.
''Ik zat als gewoonlijk weer in de bibliotheek, of tekende op mijn wiskundehuiswerk.'' zei Annabel-Lee droevig.
''Plus ik ben van de trap gedonderd, en je wil niet weten hoe vaak in een papieren vliegtuigje in mijn gezicht kreeg.'' zegt Annabel-Lee met een geforceerde glimlach. ''Kom, zullen we Kitty vragen naar beneden te komen? Dan kan ik haar ontmoeten!'' probeert Annabel het onderwerp te veranderen.
''Plus ik ben van de trap gedonderd, en je wil niet weten hoe vaak in een papieren vliegtuigje in mijn gezicht kreeg.'' zegt Annabel-Lee met een geforceerde glimlach. ''Kom, zullen we Kitty vragen naar beneden te komen? Dan kan ik haar ontmoeten!'' probeert Annabel het onderwerp te veranderen.
''Hoi Kitty, ik ben Annabel-Lee, het zusje van Justin.'' glimlacht Annabel-Lee.
''Aangenaam kennis te maken, Annabel-Lee!'' zegt Kitty enthousiast en beleefd.
''O, noem me maar Ann, zo noemt Justin me ook.'' lacht Annabel.
''Aangenaam kennis te maken, Annabel-Lee!'' zegt Kitty enthousiast en beleefd.
''O, noem me maar Ann, zo noemt Justin me ook.'' lacht Annabel.
Na een tijdje bleven Kitty en ik flirten tot Ann ons op ons gedrag wees.
''Eh, Justin, Kitty, kan dat alstublieft ergens anders?'' grinnikte ze.
''Eh, Justin, Kitty, kan dat alstublieft ergens anders?'' grinnikte ze.
Ik pakte Kitty's hand.
Was ik verliefd?
Was ik verliefd?