hoofdstuk 5.9: recolor your life
'Elisa, loopt toch niet zo snel!' zeg ik. 'Sorry, ik ben gewoon zo benieuwd naar ons huis! Van buiten ziet het er zo prachtig uit!' zegt Elisa enthousiast.
'Jij hebt de belangrijkste spullen toch al neergezet in de woonkamer?' vraagt Elisa bezorgd. Ik knik. 'Tuurlijk. En de mensen voor de nieuwe keuken en badkamer komen volgende week.' 'Mooi.'
'Elisa, kom op, ik krijg moeie benen van jouw snelle geloop.' zucht ik. 'Sorry, schat, maar ik kan er niets aan doen. Waar is die sleutel nou gebleven? Oh hier..' mompelt Elisa.
'Ik ben zo benieuwd...' is het laatste wat ik haar hoor zeggen. Ik grinnik, ze zou het huis vast prachtig vinden. Even dat je het weet, dat was sarcasme.
'Oh, my, god.' zegt Elisa, daarna slaakt ze een gilletje. 'Dex, what the fuck is dit voor een huis?' Jeetje dat behang! Oh god, oh god, oh god!' Nu snap je dus waarom dat vorige sarcasme was. Ik moet toegeven, de vorige bewoners hadden nou niet bepaald smaak...
'Ja, schat, dat weet ik. Dat was toch juist de bedoeling? We wilden een huisje renoveren en die in Appaloosa Plains was echt perfect?' 'Ja, maar Dex, ik wist niet dat het er zo afschuwelijk uitzag!' Ik lach. 'Sorry, daar kan ik niet aan helpen.' Jij vraagt je vast af: Appaloosa Plains? Woonden jullie niet in Sunset Valley. Ja, dat klopt, wij woonden in Sunset Valley. Ik zal het maar even uitleggen. Ik had Elisa dus ten huwelijk gevraagd en ze zei 'ja'. Kort daarna trouwden we op het strand van Sunset Valley, maar we vonden dat we teveel herinneringen hadden in het oude huis, dus besloten we iets totaal anders te doen en te kijken voor oude boerderijtjes die we konden opknappen. We kwamen uiteindelijk op een oud boerderijtje met een weilandje in Appaloosa Plains en we kochten het meteen. Nou nu zie je ons huis dus! Waarom het een boerderijtje is? Elisa heeft altijd een liefde voor paarden gehad, dus wilden we een weiland erbij hebben zodat we een paard konden nemen. Zo duidelijk genoeg? Oh, wacht, Elisa vraagt iets.
'Zullen we alsjeblieft NU beginnen met verven, voordat ik over me nek ga?' vraagt Elisa. Ik knik. 'Laten we beginnen met de kamer voor Ichigo en Rosalie, dan hebben die alvast een eigen slaapplek.' 'Is goed, neem jij de verf enzo mee?'
Als Elisa de deur opendoet ben ik bang dat ze een dubbele rolberoerte krijgt, want de kamer die we als slaapkamer voor de kinderen hadden ingesteld, is nog lelijker dan de woonkamer. 'Oke Dex, geef me NU die verf, want we moeten aan de slag!'
Diezelfde dag was de kamer af. We waren ook om zeven uur begonnen, maar goed. Het is mooi zo toch? Elisa is er in ieder geval blij mee.
De twee dagen erna hadden we onze slaapkamer ook af. Gelukkig heb je het oude behang niet gezien, want dan was je door je stoel gezakt. Man, man, waren die oude bewoners blind ofzo?
Diezelfde week haalden we de badkamer er nog uit, want de mensen voor de badkamer kwamen eerder, al zouden ze samen met de nieuwe keuken moeten komen, maar goed. 'Dex, help me alsjeblieft met deze wc, want ik krijg hem niet los!'
'Deze wasbak werkt perfect!' Tja, de badkamer is ook heel mooi geworden, al zeg ik het zelf...Trouwens, het kleine wc'tje beneden is ook wel mooi geworden.
Die week daarna kwamen ze maandag al voor de nieuwe keuken dus moest die er ook snel uit. Ik ben blijkbaar niet zo handig met keukens heb ik gemerkt...Verder niet naar de details vragen graag!
Al met al is het goedgekomen en daarom hebben we nu een mooie keuken. Je zal vast wel vinden dat het renoveren een beetje snel gaat, maar dat komt omdat we hulp krijgen van Lisa, professionele mensen, wat buren en nog vrienden uit Sunset Valley.
In de twee weken daarna hadden we ook de woonkamer...
...Hal een...
...Hal twee...
En hal drie af!
Later ook de tuin met de stal voor ons nieuwe aanwinst...
...Genaamd 'Little Star.' Dat is ons nieuwe paard dus!
En zo ziet het hele huis eruit. Hebben wij wel goed gedaan he?
Update
Een prachtig landschap verschijnt voor mijn ogen. Ik probeer zo goed mogelijk door het beslagen vliegtuigraampje te kijken.
'Attentie, wij gaan over een ogenblik landen, check nog even na of u uw riemen vast heeft en nog een prettige vakantie in China!' klinkt het door de speakers van het vliegtuig. 'Meiden, we zijn er bijna!' zeg ik tegen Rosalie en Ichigo-Arisu, die beiden vol spanning zitten te wachten.
Na een klein uurtje zijn we bij ons hotel gearriveerd. 'Kijk, schat,' zegt Elisa, 'Hier staan allemaal activiteiten!' Ondertussen doen de meiden tikkertje. En ik? Ik sta helemaal alleen, achtergelaten met drie grote koffers. Hmpf.
Op het briefje dat Elisa aanwijst was een zoektocht naar vijf soorten metaal in China uitgepland. 'Dat is leuk en leerzaam!' had Elisa gezegd. Ik vind de andere activiteiten, zoals de markt bezoeken, naar het Terra Cotta Leger gaan en de academie bezoeken iets interessanter.
'Kom mee jongens! We gaan metaal zoeken!' En voor dat iemand het doorheeft is Elisa al de halve heuvel afgerend. 'Elisa! Wacht!' schreeuw ik nog.
Ik haal mijn schouders op. Als die zou merken dat niemand haar volgt komt ze vast wel terug. 'Papa, doe mee met tikkertje!' roept Ichigo. Voordat ik het weet word ik achtervolgt door twee meiden.
'Oke meisjes, genoeg.' zeg ik na een tijd van geren en getik. 'Wat zullen we gaan doen? Wat dachten jullie van de markt bezoeken? Dan sms ik mama wel even.' opper ik.
'Ja papa, wat een leuk idee! Lekker winkelen!' roept Ichigo. 'Woehoe, daar heb ik wel zin in!' zegt Rosalie enthousiast.
Elisa rent en rent. 'Godverdomme, waar zijn die metalen nou?' 'Rosalie, help me eens!' 'Rosalie?' Ze draait zich om. Shit, niemand is haar gevolgd. Waarom had ze dat nou niet eerder door? 'Nou, dan maar alleen.' Ondertussen klettert Elisa's bril op de grond. 'Godver, waarom kreeg ik dan ook een ontsteking waardoor ik geen lenzen meer mocht!' vloekt ze, terwijl Elisa haar bril van het zachte gras opraapt. Vanachter een aantal bamboes klinkt geritsel. Een man van rond de veertig wacht tot de vrouw voorbijkomt. Hij heeft gezien dat ze kostbaar metaal aan het verzamelen is; zijn notitie op het prikbord van Hotel Pandabeer heeft gewerkt.
'Zo meisjes, wat willen jullie eten?' vraag ik. 'Uhmm, eeh, doe dat ene, sushi!' zegt Rosalie. 'Haha, Rose, dat is Japans!' roept Ichigo. 'Oh, oeps!' Rosalie en Ichigo barsten in lachen uit. Na een tijdje komt de ober. Rosalie bestelt een loempia, ik Dim-Sum en Ichigo neemt haaienvinnensoep.
Elisa hijgt. Yes, nieuw metaal! Ze rent langs wat bamboes. De man heeft op dit moment zitten wachten. Wanneer Elisa het laatste stukje metaal heeft gepakt en terug wilt rennen, slaat hij toe.
'Papa,' begint Rosalie, 'Waar is mama eigenlijk?' Ze herinnert me eraan dat Elisa nergens te bekennen is.
Hij pakt haar bij Elisa's voet beet, waardoor ze struikelt. 'Godverdomme! Kutzooi!' Elisa probeert op te staan, maar ze wordt meegetrokken. Ze gilt. 'Heeeelp!' 'Niemand kan je helpen meisje...' klinkt een akelige stem, voordat ze haar hoofd stoot tegen een kei en bewusteloos raakt.
Geen idee, liefje. Ik sms haar zo wel.' stel ik haar gerust. 'Het komt goed. Geniet eerst nou maar van je eten.' zeg ik als ik zie dat de ober eraan komt.
Na het eten snuffel ik nog even rond in de boekenwinkel. Ik kan dan wel geen Chinees, maar ze hebben ook Chinese Engelse boeken las ik in de folder. Nieuwsgierig kom ik het stoffige winkeltje binnen en loop naar een willekeurige boekenkast.
Rosalie en Ichigo-Arisu deden een kussengevecht in het warenhuis. De verkoopster stond er lachend naar te kijken, maar als Elisa dit had gezien...
Na een gezellig bezoek aan de markt komen we natuurlijk moe thuis. Ik plof meteen neer op een koud, houten bankje in de lounge. De meiden zijn naar boven geglipt en waarschijnlijk een nieuw kussengevecht aan het houden. Het valt mij op dat Elisa nu nog steeds nergens te bekennen is. Waar zou ze toch uithangen?
Ik herinner me dat ik haar nog moet smsen. Ik pak mijn telefoon en tik snel wat in.
Lieve Elisa,
Waar ben je? Kom snel naar het hotel
x Dex
Later krijg ik een smsje terug. Yes, denk ik. Maar dan zie ik dat het van Simfort is.
U heeft onvoldoende beltegoed.
Waardeer op met een belkaart van Simfort of bel 1433.
Boos plof ik weer neer. 'Kutzooi' mompel ik.
Lieve Elisa,
Waar ben je? Kom snel naar het hotel
x Dex
Later krijg ik een smsje terug. Yes, denk ik. Maar dan zie ik dat het van Simfort is.
U heeft onvoldoende beltegoed.
Waardeer op met een belkaart van Simfort of bel 1433.
Boos plof ik weer neer. 'Kutzooi' mompel ik.
Na een tijd van wachten en wachten in de lounge besluit ik om te gaan slapen. Ik wens Rose en Ichigo een goede nacht en kruip dan mijn afgekoelde bed in. Niet dat ik zo goed slaap, want ik denk ieder moment aan Elisa. Waar zou ze toch zijn?
In de meidenkamer is het echt niet stil. Rosalie zit op haar bed met haar gewone kleding nog aan en kijkt naar Ichigo. 'Ichi, weet jij waar mama kan zijn?' vraagt ze bezorgd.
Ichigo, die al onder de dekens kruipt, schud haar hoofd. 'Geen idee Rosalie. Sorry! Hopelijk komt Elisa snel terug, want ik vind het niet leuk. Ze is altijd zo lief voor me.' zegt Ichigo. 'Straks is ze dood...' mompelt Rosalie onverstaanbaar. 'Maar maak je niet ongerust, Rose. Het komt allemaal goed. Ga maar lekker slapen, want dan komt je mama snel terug!' zegt Ichigo optimistisch. 'Nu ga ik slapen, welterusten Rose!'
Rosalie knikt en besluit Ichigo's advies op te volgen. Na een tijdje van woelen valt ook Rose in slaap.
's Ochtends word ik al vroeg wakker. Nog steeds geen teken van Elisa. Ik zucht. Wat een rot vakantie.
Elisa opent haar ogen. Waar is ze? Ze probeert een beetje rond te kijken, maar ziet nog wazig. Elisa maakt op dat ze in de opslagkelder van een oude boerderij moet zijn. Maar waarom ligt ze daar? En waar zijn Dex, Rosalie en Ichigo-Arisu?
Een kleine fakkel is het enige licht in de kelder. Elisa hoort gestommel op de trap. Een klein, Chinees mannetje komt de trap af lopen. Hij praat in het Chinees, waardoor Elisa er niks van begrijpt. 'Oh, you can't speak Chinese? I'm sorry. I have a question and that's why you are here.' zegt de man. Elisa knikt verward. Wat is dit? 'You need to give me your metal or there's a nasty suprise waiting voor you.' zegt de man met een gemene glimlach. Elisa kijkt de man verbaasd aan. 'GIVE ME YOUR METAL!' schreeuwt hij plotseling. Ze geeft hem de vijf stukken metaal. 'Thank you. You can go now, pretty woman.' De man knipoogt.
Verward en verbaasd van wat er zojuist gebeurde, rent Elisa weg. Ik moet naar Dex. Dex. Dex, is het enige wat zich in haar hoofd afspeelt. Ze moet weg van dit enge schuurtje en weg van die akelige man.
Elisa rent en rent. In de verte doemt eengebouw op. Yes, de acedemie! Ze herkent het, omdat ze daarover gelezen heeft in de folder over Shang Simla. Ze rent harder, tot ze steken krijgt. Shit.
Gehaast loopt Elisa het trappetje op. Hier kan ze vragen waar ze heen moet als ze naar het hotel wilt gaan.
'Excuse me, can you te-' 'DEX!' schreeuwt Elisa. Ik geef haar een zoen. 'Lieverd! Waar was je?' roep ik uit. 'Nou, eh..' begint Elisa.
Update
Die avond gaan we al vroeg slapen. Vooral Elisa is vroeg naar bed gegaan, maar dat is ook wel logisch als je dat verhaal over de ontvoering hebt gehoord.
Ik gaap en rek me uit. Dit is alweer onze laatste vakantiedag, dus we hebben een druk programma.
Rond twaalven gaan we het Terra Cotta Leger bezoeken. Het is prachtig om het in het echt te zien. Vooral Elisa is erg geïnteresseerd en maakt er duizenden foto's van.
De meiden zijn weer eens gek aan het doen en tikkertje aan het spelen op de heuvel. 'Aaaah, papa, help!' gilt Rosalie. Ik grinnik. Gekke dochters.
'Oh mijn god, Dex, kijk dan hoe mooi!' roept Elisa enthousiast. Ik knik afwezig. 'Ja, schat, prachtig..Zullen we nu naar de Hemelse Tempel gaan? Ik heb wel genoeg gezien.' zeg ik.
Een halfuur later genieten we van een prachtig uitzicht over Shang Simla. 'Wauw...' zegt Rosalie, 'Wist niet dat het zo mooi was zeg.'
Je kan de Chinese Muur, -markt en de prachtige waterval goed zien. Het is gewoon niet normaal hoe mooi uitzicht je had over het kleine stadje.
Tegen half drie zijn we aangekomen bij De Verboden Stad. De buitenkant is al prachtig, maar de binnenkant nog meer. 'Kijk, vlinders!' roept Ichigo. Rosalie gaat haar enthousiast achterna.
'Yes, ik heb er een!' roept Ichigo-Arisu blij.
Bij Rosalie gaat er spontaan een op haar neus zitten. 'Woeeh, dat kietelt!' Ze doet haar vinger onder haar neus zodat de vlinder op haar vinger komt.
Elisa en ik bekijken ondertussen het museum aandachtig. Je vindt er veel informatie over het oude China en het is erg interessant.
Voordat we de Verlichtingstuin gaan bezoeken, koopt Elisa nog een cadeautje voor Rosalie en Ichigo.
'Elisa, ik hou van jou.' 'Ik ook van jou, Dex.' 'Ik ben echt zo blij dat we dit samen kunnen doen.'
Tegen de avond gaan we met z'n allen bij het kampvuur zitten. Elisa, Rosalie en Ichigo roosteren marshmallows, terwijl ik een watermeloen neem, want dat schijnt een lekkere combinatie te zijn volgens de Chinezen hier.
'Ik vind het echt gaaf dat we dit kunnen doen, lieverds.' zeg ik blij. 'Ik ook, schat.' mompelt Elisa. De meiden knikken heftig. 'Het is super!' roepen ze in koor.
Voordat we naar huis gaan komt Rosalie nog met een spookverhaal aan. Elisa en Ichigo-Arisu luisteren aandachtig, terwijl ik de spullen in de taxi laadt.
In het spannendste stuk moeten we helaas gaan. 'Kom meiden, het vliegtuig wacht op ons!' roep ik. 'Aawwh!' hoor ik de drie in koor. En tja, een uur later zitten we in het vliegtuig, op weg naar het vliegveld van Bridgeport.