Dit stuk is geschreven vanuit Lisa en kan op sommige moment schokkend overkomen. Sorry daarvoor! ;x
Hoofdstuk 5.2 : Lost in problems
'Wat Liz? Liz hoe kon je dat doen!? Hoe heb je dat toe kunnen laten! Die klootzak!' De woorden van Dex galmen nog steeds door mijn hoofd. Zuchtend laat ik mijn kin in mijn handen rusten.
Ik weet zelf ook wel dat wat ik heb gedaan hartstikke fout was. Maar ik kon me er gewoon niet tegen verzetten, waarom snapt niemand dat nou! Brody dwong me, hij dwong me!
Fijn. Dex negeert me, alleen omdat hij oom word. En natuurlijk doe ik alsof er niets aan de hand is, maar er is wel degelijk iets aan de hand. 'Lisa, je bent verdomme zwanger!' A, fijn. Mijn moeder moest zich er ook weer zo mee bemoeien.
Waarom heb ik van die stomme keuzes gemaakt toen. Ik had 'nee' kunnen zeggen, maar gaf toe aan mijn verdomde angst om geslagen te worden. Brody, de meest leuke jongen van de school, heeft me gewoon zwanger gemaakt.
En nu, nu zal ik zelf alles moeten doen. Door Brody, één verkeerde keuze heeft mijn leven gewoon op zijn kop gezet. En het ergste moet nog komen. Ik zal mijn school af moeten maken terwijl er een kleintje aan mijn schoolboeken zit te kauwen.
Ik zal zelf voor geld moeten zorgen, voor mij en mijn kindje. Zodra het kleintje is geboren word ik keihard het huis uitgekickt. Tenminste, dat neem ik aan. Je ziet het in alle films, dus het zal wel weer zo zijn..
Maar nu kamp ik nog met allerlei verschillende kwaaltjes. Overgeven, hoofdpijn, rugpijn, slecht slapen.. Zucht. En dan te bedenken dat dit pas het begin is van die 9 kwellende maanden.
Ja, moge het nog niet duidelijk zijn: Ik heb het verknald. Nou, ík? Wíj hebben het verknald. Brody heeft het verknald.
'Ja, Lisa, je hebt het nu echt bont gemaakt.' Zucht ik.
'Ja, Lisa, je hebt het nu echt bont gemaakt.' Zucht ik.